Po czterech latach eksploatacji tramwajów parowych, postanowiono zrealizować plany wprowadzenia trakcji elektrycznej. Stało się to możliwe po uruchomieniu elektrowni w Zabrzu (1897r.) i Chorzowie (1898r.).

W roku 1898 firma "Kramer & Co." uzyskała koncesję na budowę i eksploatację kolejki o napędzie elektrycznym z katowickiego Rynku do Zawodzia. Kolejne planowane linie były następujące:

• z Siemianowic Śląskich do Bytomia wraz z odgałęzieniem w Bańgowie do granicy z Rosją,
• z Bytomia przez Dąbrowę Miejską do Suchej Góry i Radzionkowa,
• z Kuźnicy Rudzkiej przez Rudę do Kolonii Karol-Emanuel.

W tym samym roku nowej firmie "Schikora & Wolff" z Katowic przyznano koncesję na kolejne linie:

• z Mysłowic przez Bagno, Roździeń, Szopienice do Katowic,
• z Hajduk do Królewskiej Huty (plac targowy),
• z Hajduk przez Świętochłowice do Bytomia z odgałęzieniem w Łagiewnikach do Chropaczowa i Lipin.

27 maja 1898 roku zostało założone towarzystwo "Oberschlesische Kleinbahnen und Elektrizitats Werke A.G." ("Górnośląskie Kolejki i Zakłady Elektryczne Spółka Akcyjna"). Towarzystwo to odkupiło od przedsiębiorstwa "Schikora & Wolff" prawa do budowy elektrycznych linii tramwajowych. W 1899 roku towarzystwo uruchomiło w Hajdukach własną elektrownię i 7 września tego roku przekazano do eksploatacji nową linię Katowice - Hajduki - Królewska Huta od razu wyposażoną w trakcję elektryczną zasilaną własną energią. 29 lipca 1900 roku został przekazany do rucho odcinek Hajduki  - Piaśniki, a 31 października tego samego roku odcinek Roździeń - Mysłowice.

7 lipca 1899 roku powołano do życia nową spółkę o nazwie "Schesische Kleinbahn Aktien Gesellshaft" (Śląskie Kolejki Spółka Akcyjna") z siedzibą najpierw w Bytomiu, a od 1 stycznia 1904 roku w Katowicach. Spółka zakupiła wszystkie akcje towarzystw "Oberschesische Dampfstrassenbahn G.m.b.H." i "Oberschesische Kleinbahnen und Elektrizitats Werke A.G." i stała się praktycznie właścicielką całej sieci tramwajowej na Górnym Śląsku o długości 123,43 km. W 1900 roku tramwaje górnośląskie przewiozły 7 603 856 pasażerów. W 1899 roku zawieszono ostatecznie ruch tramwajów konnych, a prawdopodobnie w grudniu 1901 roku wycofano z eksploatacji ostatnie parowozy.

Nowe stulecie przedsiębiorstwa tramwajowe rozpoczęły inwestycjami mającymi na celu dalszą rozbudowę sieci. W 1901 roku oddano do eksploatacji następujące odcinki linii:

• Kolonia Karol-Emanuel - Rudzka Kuźnica (1 sierpnia),
• Nowa Wieś (obecnie Nowy Wirek) - Świętochłowice (6 sierpnia),
• Królewska Huta - Świętochłowice (12 sierpnia).

Tymczasem sukcysywnie przedłużano linię kolejki parowej. Odcinek z Rud do Paproci oddano do użytku 28 lutego 1901 roku, natomiast odcinek z Paproci do Markowic uruchomiono 1 kwietnia następnego roku. Ostatni fragment tej linii, łączący Markowice z Planią - dzielnicą Raciborza oddano do ruchu 17 maja 1903 roku.

Pod koniec pierwszej dekady XX wieku postanowiono rozpocząć poszerzanie prześwitu torów z wąskiego na wymiar 1435 mm (tzw. normalny). Wstępnie koszty tej inwestycji oszacowano na 7,5 mln marek.

Pierwszą na Górnym Śląsku normalnotorową linię tramwajową otwarto do ruchu 14 czerwca 1912 roku. Była to krótka linia z katowickiego Rynku do Parku Południowego (obecnie Park Kościuszki) o długości zaledwie 1,927 km wraz z zajezdnią mieszczącą 10 wagonów. Nie zrealizowano wówczas całego projektu, pochodzącego z listopada 1911 roku, a przewidującego połączenie Katowic z Ligotą. Odcinek z Parku Południowego do Brynowa powstał dopiero po II wojnie światowej, natomiast doprowadzenie tramwaju do Ligoty nadal znajduje się w sferze planów.

Normanotorowe tramwaje powstawały również w Bytomiu. 23 listopada 1913 roku uruchomione zostały połączenia:

• Bytom Rynek - Miechowice,
• Bytom Rynek - Guttenbergstr. (dzisiejsza Piekarska - zbudowano tutaj również zajezdnię),
• Karb - Dąbrowa Miejska.